سوره مبارکه «فجر» به عنوان سوره ی امام حسین (علیه السلام) مشهور است[1]. امام صادق علیه السلام می فرمایند: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره ی حسین (علیه السلام) است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی (علیه السلام) در قیامت، در درجه ی اول او در بهشت خواهد بود[2].
در قسمت های نهائی این سوره، نفس آرام و مطمئنه مورد خطاب قرار گرفته است خداوند او را به سوی خود می خواند و داخل بندگان خاص خود می کند و سپس او را به بهشت جاودانگی دعوت می کند.[3]
مسلماً مصداق روشن نفس مطمئنه وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) است و شاید به همین دلیل است که این سوره را سوره ی امام حسین (علیه السلام) نامیده اند.[4]

------------------------------------------------------
[1] تفسیر نسیم رحمت، جز 30 ـ 29، ص 389، تفسیر نمونه، ج 26، ص 439.
[2] همان، ص 390، مجمع البیان، ج 10، ص 730.
[3] الفجر،27-30يَأَيَّتهَُا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ*ارْجِعِى إِلىَ‏ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً*فَادْخُلىِ فىِ عِبَادِى*وَ ادْخُلىِ جَنَّتىِ*
[4] تفسیر نمونه، ج 36، ص 439.